به وقت بازگشت

خدا همون خداست و من همون بندش نیستم ، منِ بنده با بنده قبلی خیلی فاصله ست ،

به اندازه یه تار مو ، فاصلست بین کفر گفتن و شکر گفتن 

شاید بخاطر شبای احیا ، منِ من بشم همون بنده 

توبه در کار باشد و بنده حقیقی باشد نه ظاهری 

زهرایی بودن که به چادری بودن نیست ، 

پشیمونم از ناشکری کردنم ، 

همش خواب مشهد و کربلا 

من لایق دیدن خوابشم نیستم ، 

شاید منِ بنده ، بنده خیلی خوبه بشه،خیلی مومن بشه